Şiiriniz Var

Benim seninle bir derdim var. 
 
Benim 

seninle 

şiir kadar sessiz 

bir derdim var.

Yinelenen

ve her defasında 

bir başka yazılan...
 
Öznesi olan, 

yüklemi hep eksik 

kalan...
 
Bir tek 

yıldızlar muktedir anlamaya 

ve elbette 

işitebilmeye anlamaktan önce!
Ki onlar bile hayret ediyor 

bu girift döngü, 
bu akmayan enerjiye.
 
Sayısız şiir üfledim dönencelere.
Sabahın erken saatleri 

ve gecelerin dipsiz köründe.
Kimi haberci, 

kimi şikayetçi oldu...
Yalnızlığının habercisi, 

hırçınlığının şikayetçisi şiirler yolladım 

gökyüzüne.
 
Haberci rüyalar gördüm, 

uzun dertli şiirler üfledim sana. 
Üfledim ve sonra rüyalar gördüm. 
Uyandım, 

dertli kısa şiirlere şikayet ettim seni. 
 
Yine de 

masum noktalar koydum sonlarına.
 
Şiirlerim, 

şiirlerimin her biri 

masumdu.

Çok masumdu kalemim.
Çok kalem tükettin. 
Üzgünüm, 

iyi ki tükendiler.
 
Benim 

seninle bir derdim var. 
 
Benim senin 

yapmadan bozabilen tarafınla 

büyük bir derdim var.
 
Bir rüya gördüm, 

şöyle fısıldadı:
Seni 

bir şiire daha

şikayet edecekmişim.
 
Ve şimdi...
Zarfı 

isminle mühürlüyorum. 

Öznesi sensin.
Fiilen 

hükümsüzdür. 
Çokça yüklemsizsin. 
 
Yapmadan bozabilmek 
eylem kabul ediliyorsa 

özür dilerim.
Sen de beni 

affedersin. 
 
Üflüyorum yıldızlara.
 
Çünkü...
İçime sıkışmış haritanı 

okuyamıyorum.

Hangi adresteysen,

bir adresin varsa 

mutlaka ulaşacaktır sana. 
Bir tek yıldızlara güveniyorum zira. 
Bilemem yalnız, 

kaç ışık yılı sonra... 
 
Benim seninle, 

benim senin yapmadan bozabilen tarafınla, 

şiir kadar mühürlü, şiir kadar hükümsüz bir 

derdim var. 
Yıldızlara bırakıyorum. 

Sana 

bu şiirleri üflemenin 

yıldızlardan başka yolunu 

bilmiyorum.
 
Yıldızlar 

benim seni, 

senli şiirleri, 

masum derdimi üflediğim 

tek adrestir. 
Unutma.
 
Ölçemediğim mesafelerin 

ve 

ölçemediğim zamanların toplamı 

ne kadar derdim, 

ne kadar şiirim varsa, 

ve olacaksa...
 
Oku.
 
Bak, 

tamamı yukarıda.

Deli Kız