Tuhaf bir özgürlük ve huzur hissediyorsun inanmak istediğin insandan ilk defa gerçek bir şey duyduğunda. Şimdi inandım sana, sen de rahatla... İnandığımı hissedeceksin... Hayatına aldığını yüreğine alamadığında, yüreğinde olanı hayatına aldığınla aldattığında ve en sevdiğin şarkılarda "biriyle" sevişmenin de "aynı şarkıda" herkesle sevişmenin de ne hayata ne yüreğe bir şey katmadığını anladığında... Kendine yalan söylemenin, bir başkasına yalan söylemekten daha çok acıttığını farkettiğinde hissedeceksin... "Yazmasam da olurdu" kadar değersiz, dengesiz, gereksiz ve samimiyetsiz tüm silinmiş satırlarına inat, buraya kalem ucundan son bir darbe bırakıyorum... Ve silmeyeceğim... Hiç silmedim ki... Hiç "an"ımız ve de "anı"mız olmayacak ama burada devrimsel bir veda duracak... Ne hoş ne de nahoş bu defa... Kocaman bir boş, sadece boşuna...
Deli Kız
