Aşkta da özgün olacaksın aşkla çıktığın yolculukta da...
Sen özgünsen ruhun özgünse aşkın da yolculuğun da özgündür tabi; lakin tesadüflerin de hatırı sayılır bir payı var bu işte... Zorlarsan özgün olmaz o aşk... Bak... Bir akşam, en çaresiz hissettiğin akşamların birinde, ezberletilmiş satırlardan değil yüreğinden taşan bir dua edersin, birtek sen bilirsin, bir başkası bilse de anlamaz, içine gözyaşlarını da katarsın utanmadan, ertesi gün çayının yanında gelen kurabiyeden bir niyet çıkar, hemen peşinden bir telefon gelir, ne bileyim bir durakta beklerken ya da bir otobüse, bir trene binerken hayatın değişir, o zaman özgün olur o aşk... Başka türlü dersin... Başka türlü başlamışken hiçbir şeye benzemesin ister tüm bayağılıklardan sakınırsın... Ağzından çıkan sevgi sözcükleri, seviştiğin şarkılar bile daha önce hiç söylemediklerin, hiç duymadıkların olsun istersin.
Aşkta da özgün olacaksın aşkla çıktığın yolculukta da... Sen özgünsen ruhun özgünse aşkın da yolculuğun da özgündür tabi; lakin yanında yürüdüğün yolcunun da bir önemi, anlamı var bu işte... Arkana bakıyorsan özgün değildir o yolculuk... Bak... Bir gün, en mutlu olduğunu düşündüğün günlerin birinde, bir taşa takılır ayağın seyir sırasında, sendelersin, düşe de bilirsin hatta, olabilir bak... Başlarsın sorular sormaya kendine, sen mi çok dikkatsizdin taş mı kaçınılmazdı diye... Belki ikisi de... Belki cevap dahi bulamazsın, dengeni bulursun bir tek, ayağa kalkarsın sövmeden ne özüne ne de muhtereme... Elini tutarsın yol ortağının; arkana bakmak, kendine de taşa da bir soru daha sormak gelmez içinden; o zaman özgündür o yolculuk. Başka türlü dersin... Başka türlü çıkmışken yola hiç bir diken, hiç bir dikenli tel dolanmasın ayak bileklerine istersin... Engeli de engebeyi de aşarken başkalarına benzemezsin, başkası gelsin de kaldırsın istemezsin yol arkadaşın varken.
Aşkta da özgün olacaksın aşkla çıktığın yolculukta da... Sen özgünsen ruhun özgünse aşkın da yolculuğun da özgündür tabi; lakin "sen" bildiğin kimse iç sesinle aynı dilden mi konuşuyor o da var işin içinde... Saçmalıyorsa sözde samimiyetin, özgünlükten çok uzakta o iş... Bilmeden ve tüm kalbinle attığın bir adım gerçek bir tesadüfle ve doğru bir yol arkadaşıyla ivme kazanmadan, başkalarının özgünlüğü üzerinden geçmişe gönderme yapıp geleceğe dilekler saçtıkça, sen içsesinde, içsesin sende boğulursunuz ki onun adı dibe vurmaktır yola çıkmak değil...
Aşkta da özgün olacaksın aşkla çıktığın yolculukta da... Sen özgünsen ruhun özgünse aşkın da yolculuğun da özgündür tabi; lakin yanında yürüdüğün yolcunun da bir önemi, anlamı var bu işte... Arkana bakıyorsan özgün değildir o yolculuk... Bak... Bir gün, en mutlu olduğunu düşündüğün günlerin birinde, bir taşa takılır ayağın seyir sırasında, sendelersin, düşe de bilirsin hatta, olabilir bak... Başlarsın sorular sormaya kendine, sen mi çok dikkatsizdin taş mı kaçınılmazdı diye... Belki ikisi de... Belki cevap dahi bulamazsın, dengeni bulursun bir tek, ayağa kalkarsın sövmeden ne özüne ne de muhtereme... Elini tutarsın yol ortağının; arkana bakmak, kendine de taşa da bir soru daha sormak gelmez içinden; o zaman özgündür o yolculuk. Başka türlü dersin... Başka türlü çıkmışken yola hiç bir diken, hiç bir dikenli tel dolanmasın ayak bileklerine istersin... Engeli de engebeyi de aşarken başkalarına benzemezsin, başkası gelsin de kaldırsın istemezsin yol arkadaşın varken.
Aşkta da özgün olacaksın aşkla çıktığın yolculukta da... Sen özgünsen ruhun özgünse aşkın da yolculuğun da özgündür tabi; lakin "sen" bildiğin kimse iç sesinle aynı dilden mi konuşuyor o da var işin içinde... Saçmalıyorsa sözde samimiyetin, özgünlükten çok uzakta o iş... Bilmeden ve tüm kalbinle attığın bir adım gerçek bir tesadüfle ve doğru bir yol arkadaşıyla ivme kazanmadan, başkalarının özgünlüğü üzerinden geçmişe gönderme yapıp geleceğe dilekler saçtıkça, sen içsesinde, içsesin sende boğulursunuz ki onun adı dibe vurmaktır yola çıkmak değil...
Deli Kız
