Düştüm, Yanına

Konuşmam artık, 

ağır sözler söylemem 

bir düş için sabahları göğsüme sedeften bir çiçek işlerim. 

Hiç bilmedim, 

konuştuklarımdan ne anladın, 

ormanın korkunçluğunu söyledim, 

ovanın serinliğini sustum, 

sen uzun bir uykuyu uyudun, 

ben düş gördüm. 

Durmadan bir yoldan söz ettim: 

suyum ben, adımı unutmadım, 

dolanıp, bir gün yanına düştüğüm bir dağdan söz ettim; dünyanın işine karışmadım, 

beni avutmaz dünya, beni tutmaz da, 

dolanıp içinde kirinin yine temiz geldim. 

Göğsümde sedeften bir çiçek taşırım: 

bir büyü bu, hayata karşı yaptırdım 
konuşmam artık, 

kalbini kırdımsa senin 

bil ki yanına düştüm.

Birhan Keskin