Henüz

gördüm

seni ve
bildiklerinin peşinden koştuğunda tutulan 

masalsı aklını

içinin almadıklarıyla
alabildiğine yüklüsün
dolmuşsun
duruyorsun öylece
öyle zamansız

sanki

hem 

hiçbir zamana ait değilsin
hem de

tüm zamanların sonuna gelmişsin

söylesene

en çok hangisisin

amansızım bense

en çok da kendime

neden biraz 

uyumuyorum

nereye gizledin bizi

bir sağa dönüyorum bir sola
ve hatta

sırrımızla parlayan aynaya baktığımda

deliye

bulabilir misin beni

kaybolmuşum çünkü

sanırım 

bir yolum da

zaten yokmuş

yok olmak için geçtiğini söylüyorlar saatlerin

sahi

yaşıyor muyuz bu günleri, bu mevsimleri

idareten
öğütülüyor muyuz yoksa

bihaber

öyleyse

lütfen 

sıradan bir gece vakti 

sen öldür beni

hissedelim 

ki

"

var bir sebebi

"

diyelim

vurulduk mu
belki duruluruz bir 

mühür gibi

nefes al 

nefes alıyorum

hiç bilmediğin 

zamansız 

ve yolsuz bir düşün peşinden koşar mısın biraz da

herkes 

ve her şey kadar darmadağın olsun yatacağım yer

içine göm beni

yalnızlığın, 

derinlerin, 

imlerin dans ettiği dizelerle ört üstümü
dize gelmesin  

okundukça dökülüversin 

onca özlediğin

şüpheciliğin sana kalsın

öfkene yer ayır hemen yanı başımda

daha önce 

söyleme fırsatım oldu mu

hatırlamıyorum 

ama

katıksız bir hiddeti

gereksiz kuşkulara yeğlerim

gider ayak üstelik

bakarsın

cümle ahenk kıskanırken mehtabımızı

elbette

teselliden öte

biraz olsun hafiflersin 

geri dönmeyecek olmam gerçeğiyle

"

adı HENÜZ konmuş olmalı

"

dedirtecek kadar yaklaş
üç adımda, misal

üç dal çiçek savur ruhuma

sevda
umut
yara
 

ben

kırmızı bir susuzluk
sen

başlı başına masmavi deniz

nasıl bilecekler

aslında

yıkıldı yıkılacak bir 

distopya değil

üç değil

çok çiçekli bir iklim

kuruldu kurulacak 

bir ütopya gibiyiz

söz ver

inatla
gülümseyeceğiz

bir şey bittiğinde başlayacak olan 

her şeye

Deli Kız