İki arkadaşın genişçe bir merdivenden indiklerini düşünelim. Bir tanesi, ayağı mı burkuluyor artık ne oluyorsa, düşüp merdivenlerden yuvarlanıyor ve hareketsiz yatıyor. Yanındaki arkadaşı korkuyla, telaşla, heyecanla yanına gidiyor ve arkadaşını omuzlarından kaldırıp "Bir şey söyle, bir şey söyle!" diyor. Düşen arkadaş gözlerini açıp bir şey söylüyor. O, şiirdir işte.
Ne söylediği önemli değil; ama o söylediği şey kendi canlılığını gösterdiği gibi arkadaşının da yüreğini ferahlatıyor. Şiir budur ve başka bir şey değildir.
İsmet Özel
