kaldırım taşlarına adının ilk harfini kazıyorum
bildiğim diğer harfleri; sessiz olanları mesela
hiç gerekmediği halde sesli olanları, eğrileri,
kullanımdan kalkanları, kaçanları, kirli bir metin uğruna
ölenleri...
çiziyorum korkak bir bıçak darbesiyle
yollara döküyorum harfleri; adının baş harfini ilk isyanda
fırlatılacak bir kaldırım taşına kazıyorum
her adımda eskici bir acı
her adımda kısa çöpü çekmiş yabancı
saçlarına mavi tokalar takmış, her adımda
saçlarını rüzgara adamış ürkek kız çocukları...
yollara dönüyorum, kentler arkamda kalıyor
köyler zati arkamda, mahalleler yasak bana
varoşlarda bıçaklandım, darbelendim meydanlarda
bana çıkan yol yok! durma
sen durdukça kısalıyor kollarım, parmaklarım azalıyor
severmiş gibi değil
tutunacak bir dal uzatmışım gibi bak bana
bak bana, ürktükçe kendimi yanlış bir adıma
ürktükçe kendimi kısacık bir harfe
dağlara mesela, düşlere, dumana, sana
adamış gibi kışkırtıyorum yolları...
derin bir adım daha at.
ertele içimdeki uçurumları...
Altay Öktem
