Beklemek bir hatıradır, unutmak bir çare; tüm yaşatılan umutlar, beklemeyi unuttuklarımızın ötesinde... Yorgun bir duvar kenarında, aceleci bir zamanın yıkımına maruz kah ölüyoruz kah gelip tutuyor ellerimizi bir yalnızlık. Tek şahit bizi saklayan aydınlık ve bizi yaşatan gölgeler. Yaşlı, üzgün bir sandalyeyiz artık uğramadığımız çocukluğumuzun bekleme salonlarında. Gelenimiz de bizdik, giden de, o yüzden boşunadır unutacağımız şeyleri bekleme.
MeoAfo
