Gitmek her daim gürültülü patırtılı bir eylem olmayabilir... Bazen sessiz sedasız gider insan... Konuşmak anlamsızdır çünkü... Konuşursa gidemeyeceğini düşünür belki de; sarfettiği her kelime ve kurduğu her cümlenin yeni bir emek ve emeğin kalmaya mecbur olduğunu biraz da, bilir, çok iyi bilir... İşte bu yüzden adına korkaklık mı dersiniz kararlılık mi bilemem ama öylece yol alır sonuçta...
Kimseyi daha fazla konuşarak ve daha fazla severek alıkoyamazsınız da gitmekten... Bu, gitmeye niyetli olanın korkularını keskinleştirmek ya da kararlarını kesinleştirmekten fazlası değildir, sizin için engelleyici üstün bir güç gibi görünse de...
İki tarafın da dikkat etmesi gereken nokta şudur esasında: Usul usul gidiliyorsa, paldır küldür geri dönülmez!!! Düzgün bir vedayı eksik bıraktıysanız eğer, çok sağlam bir merhabayla geri dönmeniz şart! Ya da kapıyı çekip gidenin bu defa zili bir kaç defa üst üste, usanmadan, pes etmeden çalma zahmetini göstermesine fırsat vermek...
Deli Kız
