Bir Su Yılı Denebilirdi

Bir su yılı denebilirdi geldi geçti,

Üstünde durmuyorum.

Terledim, bulanık baktım...

Ne varsa kendiliğindendi,

Hemen hemen evden çıkmadım.

Sanki avuçlarımda sürekli

Yıkanmış, tabağa konmuş bir meyvenin ellenmişliği...

Ola ki makyajı bir oyuncunun karışmış gözyaşlarına

Yeni kireçlenmiş bir duvarın kireci

Avuçlarımda sürekli...

Bir su yılı denebilirdi üstünde durmuyorum,

Kalmışsa kalmıştır bir çomak gibi

Kuru

Artık kullanılmayan bir demiryolu...

Kararmış, kırık dökük

Üstünde bir yük vagonu.

Mavi bir araba kapımın önünde

Bütün yıl

Bir su yılı

Kapısını kimse açmadı.

Açıp kapamadı hiç kimse...

Aslında mavi de sayılmazdı pek,

Balkıyıp duruyordu kırmızı bir şakayığın renginde

Yani sabah güneşlerini denizde,

Günbatımını denizde...

Severek yaşayan bir balık da denebilirdi ona...

Çünkü düşler gerçekle

Gerçekler düşle

Anlayınca bir gün buluştuğunu,

Geçirir her günceye kısa bir yolculuğu.

Ama bir takı eksik gibidir bir sözcükte,

Damağın dudağın alışkanlığına karşı,

Kalbin atışlarıyla çok uyumlu bir de...

Hadi anlat deseler anlatamam...

Bir yere gidiyorken cayıp bir başka yere gitmeyi,

Yani bir kunduzu karşıdan karşıya yüzdüren sezgi

Nedir ben bilemem ki...

Belki bir raslantıdır da ondan mı sevdanın yeri...

En yakın yeri,

En uzak yeri,

Bitmeyen yeri,

Bitecek yeri...

Farkedilmez zaten anlaşılmış sevdanın

Anlaşılmaz sevda ile bütün ekleri.

Gözlerim sevdim seni...

Köklerim gözlerimin

Suyunu benden içen ıssız bir kasaba gibi

Edip Cansever