Hani nerede seni sırtında
taşıyan, ağlarken arkasında sımsıkı tutunduğun düşmemeye... Nerede, hani? Şimdi yanaş bir duvar dibine, çök yere oracıkta, çek karnına dizlerini,
göm başını bacaklarına ve ağla... Onsuzluğa, sonsuzluğa ağla... Ve
yeniden kalkmadan ayağa kabul et artık; kabul et buz gibi kaygan
zeminlere bir bacak boyu uzaklıktasın bundan sonra... Ağlarsan kayar,
kayarsan düşersin... Özlersin, çok özlersin hem de... Devam eder gider
bu böyle... Ta ki hissizleşinceye kadar ki adına büyümek diyorlar...
Deli Kız
